Friday, January 11, 2013

فقط يك چيز...!

از زماني كه ياد گرفتم ميشه جز داد زدن، جز گريه كردن و يا حتي سيگار كشيدن، نوشت، نوشتم...! من از همون زمان يادگرفتم ميشه داد هايي زد با نوشتن كه حنجره ي هيچكس قد نميده...!
راه رفتن خيلي سخته...! ولي سخت تر از اون راه رفتن هايي كه هيچ فكري نداري، همون قدم زدن ها كه به يادش ميوفتي...! همون قدم هايي كه ميزني بعد ميفهمي خيلي پات سرده، نميخواي ادامه بدي، ميخواي برگردي، ولي خيلي راه اومدي، يه جورايي نصف راه رو طي كردي. اونوقت كه ميفهمي اگه با اون بودي شايد نصف اين راهي كه اومدي ور هم طي نميكردي...!

هميشه تنهايي كار كردن سخته، ولي بعضي وقتها لازمه، اصلا بعضي وقتها لازمه تنها شي تا كاري انجام بدي...! تنهايي خوش نميگذره، اتفاقا خيلي هم بدميگذره، تمام بدي ها حس ميشن...! تمام سختي ها تازه معنا ميپذيرن...! ولي خب...

اين رسمشه ديگه...! هميشه نبايد همه چيز با هم باشه.

No comments:

Post a Comment