انسان ها عشق را تا زماني نفي ميكنند كه عاشق بشوند...!
وقتي هم كه عاشق شدند، چون يك عمر نفي ميكردند، پس هيچ باوري ندارند، پس هيچ زمينه اي ندارند، وقتي هم كه زمينه اي ندارند، قاعدتا در زميني ميجنگند، كه راه هاي فرارش را نميدانند...! كشته ميشوند، شكست ميخورند، و بازي برايشان تمام ميشود...!
از جسد آنها فردي به دنيا ميايد، كه از عشق چيزي نميداند، اما ميداند چگونه عشاق خودش را بازي دهد، با علم به اينكه ميداند كجا دارد بازي ميكند و چه بازي ميكند، طرف مقابلش را كه هيچ نظري درباره ي جنگ و اين بازي خونين ندارد به خاك و خون ميكشد و اين بازي باز ادامه پيدا ميكند...!
و اين بازي ادامه پيدا ميكند...!
No comments:
Post a Comment